สกาลาในย่านสยามสแควร์ เป็นหนึ่งในกลุ่มโรงภาพยนตร์เครือเอเพ็กซ์ ซึ่งรวมถึงโรงภาพยนตร์สยาม และโรงภาพยนตร์ลิโด้ โรงภาพยนตร์สยามได้รับความเสียหายอย่างหนักจากการวางเพลิงในช่วงการชุมนุมของกลุ่มคนเสื้อแดงปี พ.ศ. 2553 ต่อมาได้ทุบทิ้งและสร้างเป็นโครงการสยามสแควร์วัน ส่วนโรงภาพยนตร์ลิโด้หมดสัญญาเช่าในปี พ.ศ. 2559 และปรับปรุงเป็นโครงการลิโด้คอนเน็กต์ในอีกสองปีต่อมา

สกาลาเป็นโรงภาพยนตร์เดี่ยวแห่งสุดท้ายของกรุงเทพฯ ที่ยังให้บรรยากาศย้อนยุค[4] ประธานเครือเอเพ็กซ์ให้เหตุผลที่สกาลาปิดตัวเนื่องจากการระบาดของโควิด–19 และพฤติกรรมของผู้บริโภคที่เปลี่ยนไป[3] การฉายรอบสุดท้ายของสกาลามีขึ้นท่ามกลางกระแสการทุบอาคารทิ้งเพื่อเปิดทางให้การพัฒนาพื้นที่นี้ใหม่[5]

โรงภาพยนตร์สกาลา ออกแบบโดยพันเอกจิระ ศิลป์กนก ชื่อโรงภาพยนตร์ตั้งชื่อตามโรงอุปรากรเตอาโตรอัลลาสกาลา แห่งเมืองมิลาน ประเทศอิตาลี โดยคำว่า "สกาลา" หมายถึง บันได ในภาษาอิตาลี โรงภาพยนตร์ออกแบบในศิลปะอาร์ตเดโค ภายในมีเสาคอนกรีตโค้ง การผสมผสานกันระหว่างวัฒนธรรมตะวันออกกับตะวันตก และโคมฝ้าระย้าทรงหยดนํ้าค้างแข็ง 5 ชั้นขนาดยักษ์ที่สั่งตรงจากอิตาลี ในปี 2555 สกาล่าได้รับรางวัลอนุรักษ์สถาปัตยกรรมดีเด่น จากสมาคมสถาปนิกสยามในพระบรมราชูปถัมภ์[6][7] บริเวณหน้าทางเข้าโรงหนังมีปูนปั้นลอยตัวที่แสดงถึงความบันเทิงของเอเชีย ซึ่งมีทั้งบาหลี ญี่ปุ่น จีน อินเดีย ไทย รวมอยู่บนผนัง[8][9]

สกาลาเป็นสถานที่จัดงานเทศกาลภาพยนตร์ เช่น เทศกาลภาพยนตร์นานาชาติกรุงเทพฯ เทศกาลภาพยนตร์เงียบ[10] รวมถึงการแสดงอื่น ๆ เช่น เดี่ยวไมโครโฟนของอุดม แต้พานิช[11] อีกทั้งตัวอาคารเองก็เป็นหนึ่งในหัวเรื่องของภาพยนตร์สารคดีที่ฉายในเทศกาลภาพยนตร์สารคดีนานาชาติศาลายา ในปี พ.ศ. 2559 [12]